Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου 2012

Η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, την ημέρα που γεννήθηκε ο μεγάλος Δανός παραμυθάς Χανς Κρίστιαν ΄Αντερσεν.
Την καθιέρωσε η Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα (Ιnternational Board on Books for Young People -ΙΒΒΥ) το 1966. Από τότε, κάθε χρόνο, ένα διαφορετικό εθνικό τμήμα της οργάνωσης αυτής ετοιμάζει ένα μήνυμα και μια αφίσα, που διανέμονται σε όλο τον κόσμο, με σκοπό να τονίσουν την αξία των βιβλίων και της ανάγνωσης, και να ενθαρρύνουν τη διεθνή συνεργασία για την ανάπτυξη και τη διάδοση της παιδικής λογοτεχνίας.
Το 2012 υπεύθυνο για το υλικό του εορτασμού είναι το Τμήμα του Μεξικού. Το μήνυμα το έγραψε ο πολυβραβευμένος Μεξικανός συγγραφέας Francisco Hinojosa, που γεννήθηκε στην Πόλη του Μεξικού το 1954 και είναι ένας από τους πολυγραφότερους και πιο επιτυχημένους συγγραφείς  βιβλίων για παιδιά. ΄Εχει γράψει 40 βιβλία (ποιήματα, διηγήματα, ταξιδιωτικά, δοκίμια και βιβλία για παιδιά και νέους) από τα οποία τα πιο γνωστά είναι το ιστορικό μυθιστόρημα A golpe de calcet.n (Με τα πόδια), La peor se.ora del mundo (Η χειρότερη κυρία του κόσμου) και Anibal y Melquiades (Anibal και Melquiades). Στα έργα του επικρατεί το χιούμορ και η φαντασία.
Την αφίσα τη φιλοτέχνησε ο Μεξικανός εικονογράφος Juan Gedovius, που γεννήθηκε στην Πόλη του Μεξικού και δηλώνει ότι είναι επίσης αφηγητής, «αδιόρθωτη κουκουβάγια» και «ψαράς θαλάσσιων δράκων». ΄Εχουν δημοσιευτεί περισσότερα από 60 έργα του, έχει τιμηθεί με δέκα διεθνή βραβεία και έχει συμμετάσχει σε πολλές εθνικές και διεθνείς εκθέσεις. Στα βιβλία του περιλαμβάνονται τα: Trucas (Τρούκας), Ribit (Ρίμπιτ), και Morado al cubo (Ο μοβ κύβος).
Σε όλες τις χώρες, τα παιδιά, οι συγγραφείς, οι εικονογράφοι, οι μεταφραστές, οι βιβλιοθηκάριοι, οι εκδότες και οι εκπαιδευτικοί γιορτάζουν την παγκόσμια αυτή ημέρα με διάφορες εκδηλώσεις σε σχολεία, βιβλιοθήκες, βιβλιοπωλεία, πλατείες και άλλους χώρους, δείχνοντας έτσι την αγάπη και το ενδιαφέρον τους για τα βιβλία και το διάβασμα.
Στην Ελλάδα, όπως κάθε χρόνο, το Ελληνικό Τμήμα της ΙΒΒΥ/ Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, φρόντισε να μεταφραστεί το μήνυμα στα ελληνικά και παρότρυνε τους φορείς που ενδιαφέρονται για τα παιδιά και τα βιβλία τους να συμβάλουν στον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου.

Το μήνυμα της φετινής παγκόσμιας μέρας παιδικού βιβλίου βρίσκεται στη σελίδα μας με τις βιβλιοπαρουσιάσεις

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΓΙΑΝΝΗ ΡΕΜΟΥΝΔΟ



Μια ομαδική φωτογραφία από τη συνάντηση μας με το
Γιάννη Ρεμούνδο

Στις 22 Μαρτίου 2012 επισκεφτήκαμε τη Δημοτική βιβλιοθήκη και γνωρίσαμε έναν από τους πιο αγαπημένους συγγραφείς παιδικών βιβλίων, τον κ.Γιάννη Ρεμούνδο.

Ο Γιάννης Ρεμούνδος γεννήθηκε στον Πειραιά το 1950 και έζησε και μεγάλωσε στο Κερατσίνι. Από τα παιδικά του χρόνια,έδειξε μια κλίση προς το βιβλίο, στην αρχή διαβάζοντας πολλά βιβλία. Όπως μας διηγήθηκε το πρώτο βιβλίο που διάβασε, το θρησκευτικού περιεχομένου Φαβιόλα, το διάβασε σε ηλικία 9 χρόνων. Έκτοτε δέθηκε με το βιβλίο με δεσμούς μοναδικούς.

Τελείωσε το Πάντειο Πανεπιστήμιο και ξενιτεύτηκε για να ζήσει κατά σειρά στη Δανία, τη Γιουγκοσλαβία και τη Γερμανία από που γύρισε και έζησε για μεγάλο χρονικό διάστημα στα Χανιά και στο Ηράκλειο της Κρήτης, κάνοντας διαφορετικές δουλειές, που του επέτρεπαν να έχει ελεύθερο χρόνο για να γράφει βιβλία.

Το πρώτο του βιβλίο, το έγραψε σε ηλικία 30 χρόνων και ήταν μια συλλογή των προσωπικών του εμπειριών που προορίζονταν κυρίως για μεγάλους αναγνώστες και είχε τίτλο “Από πού πάνε στην οδό Δεληγιάννη”.

Αργότερα κατάλαβε πως είχε μεγαλύτερη κλίση στο παιδικό βιβλίο και έτσι ξεκίνησε ναι σκιαγραφεί χαρακτήρες παιδιών που ενώ είναι φοβισμένοι και δειλοί, όταν αργότερα μεγαλώσουν, μέσα από διάφορες καταστάσεις αποκτούν αυτοπεποίθηση.

Κάποια στιγμή μας εκμυστηρεύτηκε ότι θα ΄θελε να γίνει πιανίστας , ενώ αγαπημένη του ασχολία τελευταία είναι η φωτογραφία κλασική και ψηφιακή. Τις φωτογραφίες του τις εκθέτει στο κοινό.

Είναι ένας καλός άνθρωπος με έντονη και προχωρημένη για την ηλικία του προσωπικότητα, που σε κερδίζει με την πρώτη ματιά..

Μιλήσαμε μαζί του και μάθαμε πολλά πράγματα για το πώς φτιάχνεται ένα βιβλίο.Νιώσαμε οικειότητα και συμπάθεια αμέσως μόλις ξεκίνησε η συζήτηση.Δραματοποιήσαμε την περιπέτεια ενός μικρού σπουργίτη,του άγριου Χουάν....

Νιώθουμε υπερήφανοι που σε γνωρίσαμε και συνομιλήσαμε μαζί σου Γιάννη Ρεμούνδε.

Για τους μαθητές της Στ΄ τάξης , Τάσος Ακριβός

Η συζήτηση έχει αρχίσει

Και όλοι παρακολουθούν με προσοχή

Οι απορίες και τα ερωτήματα δεν αργούν.....

Η ιστορία του άγριου Χουάν ήταν για μας αφορμή για δραματοποίηση
και διασκέδαση

Σιγμιότυπο από τη δραματοποίηση της ιστορίας που μας διάβασε ο Γιάννης Ρεμούνδος

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ

Ο αξέχαστος Μάνος Κατράκης διαβάζει συγκλονιστικά  το απόσπασμα από το "Άξιον Εστί" του Ο.Ελύτη 

Η δράση του Γ. Καραϊσκάκη στο Κερατσίνι

Ασχολούμαστε με την τοπική ιστορία 

Στιγμές της επανάστασης του '21.... στην περιοχή μας 

"Σκοπός της ιστορίας είναι μόνο να μας διδάσκει;  Όχι βέβαια 

Σύγχρονα πρέπει συναρπάζοντας μας,να μας κάνει καλύτερους και σαν άτομα και σαν σύνολο. 

Να πλουτίσει και τις γνώσεις μας και τα αισθήματά μας.

Δεν μπορεί λοιπόν να είναι ξερή αφήγηση γεγονότων. 

Πρέπει να μας δίνει και την ατμόσφαιρα της εποχής με τέτοιον τρόπο, 

που να μας την κάνει προσιτή και οικεία.
  Απόσπασμα από το έργο του Δ.Φωτιάδη «Η Επανάσταση του 21»


ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ
Ο γιος της καλογριάς (1782 - 1827)

Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης ή Καραΐσκος είναι η πιο καταπληκτική, ίσως και η πιο δραματική μορφή από τους αγωνιστές του '21. Περίφημος κλέφτης του Κατσαντώνη, αρματολός των Αγράφων, στρατάρχης της Ρούμελης, αρχιστράτηγος της Ελλάδας και προπαντός γνήσιος λαϊκός ηγέτης.
Γεννήθηκε το 1782 σε μια σπηλιά κοντά στο Μαυρομμάτι Καρδίτσας από "καλογριά" του κοντινού μοναστηριού του Αγίου Γεωργίου, τη Ζωή Ντιμισκή.  Λέγεται πως ο πατέρας του ήταν ο αρματολός του βάλτου Δημήτρης Ίσκος ή Καραϊσκος. Μέχρι το θάνατό του ο Καραϊσκάκης ήταν γνωστός με το όνομα "Ο γιος της Καλογριάς".
   Ο Καραϊσκάκης πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια κοντά στην οικογένεια ενός σαρακατσάνου τσέλιγκα γιατί μόλις έγινε οκτώ χρονών πέθανε η μάνα του κι έτσι μεγάλωσε ανάμεσα στους ξένους τρώγοντας "ξύλο και μπομπότα", πότε στο Μαυρομμάτι και πότε στη Γράλιστα και Λεοντίτο.
Από μικρός κατατάχτηκε στα αρματολίτικα σώματα των Αγράφων, όπου ξεχώρισε για την παλικαριά και την εξυπνάδα του.
Διετέλεσε πρωτοπαλίκαρο του Κατσαντώνη. Αναμείχθηκε στους πολέμους του Αλή Πασά των Ιωαννίνων άλλοτε ως σύμμαχος και άλλοτε ως αντίπαλος.      Αντιπροσώπευσε τα Άγραφα σε σύσκεψη μυημένων στα σχέδια της Φιλικής Εταιρείας για την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα που πραγματοποιήθηκε στη Λευκάδα το πρώτο δεκαήμερο του Ιανουαρίου 1821
   Οργάνωσε το αρματολίκι του, χρηματοδοτώντας το ο ίδιος, από τη περιουσία που έκαμε στα Γιάννενα όσο ασχολιόταν με το εμπόριο. Όλα για τη πατρίδα και τους ανθρώπους της. Πρώτα φρόντιζε τους συντρόφους του και κατόπιν τον εαυτό του.  Έτσι ξεκίνησε τον αγώνα. Δεν πήρε μέρος στα πρώτα χρόνια της επανάστασης γιατί κυρίως ο Μαυροκορδάτος ήταν σε αντιπαράθεση μαζί του. Η διαμάχη εξάλλου ανάμεσα στους προύχοντες και τους οπλαρχηγούς οδήγησε και τα δυο μέρη πολλές φορές σε ακρότητες. Στη συνέχεια έλαβε μέρος σε πολλές μάχες, η δε γενναιότητά του καθώς και τα χωρατά του έμειναν στην ιστορία.

«Μια ιστορία που αναφέρεται στο χαρακτήρα του»

Στο μοναστήρι του Προυσού πεσμένος στο κρεβάτι απ' τη φυματίωση κατά το 1823 ο Καραϊσκάκης παροτρύνθηκε από κάποιο καλόγερο να τάξει στην Προυσιώτισσα ένα δώρο για να γίνει καλά.
Τι να δώσω ορέ!... Δεν έχω τίποτε άλλο απ' το μουλάρι μου και το τάζω, είπε χαμογελώντας πικραμένα. Αφού βελτιώθηκε κάπως η υγεία του και του έπεσε ο πυρετός έδεσε το μουλάρι απ' την πόρτα της εκκλησίας χάρισμα στην Παναγία κι όπως' πάντα είπε τ' αστείο του: "Που να 'ξερα εγώ Παναγιά μ' πως ήθελες του μπλάρι μ' για να με γιάν'ς τόσο καιρό".

Μετά την πτώση του Μεσολογγίου (1826 ) έγινε Αρχιστράτηγος της Στερεάς κι άρχισε τις επιχειρήσεις εναντίον του Κιουταχή που τον νίκησε στην Αράχοβα, στο Δίστομο, στη Δόμβραινα και αλλού, εφαρμόζοντας με επιτυχία τον ανταρτοπόλεμο και καταστρέφοντας τις εφοδιοπομπές του εχθρού. Ιδιαίτερα η νίκη στην Αράχοβα το Νοέμβριο του 1826 είχε τεράστια απήχηση και πολύ μεγάλη σημασία για την επανάσταση που μέχρι εκείνη τη στιγμή έδειχνε ότι σχεδόν είχε σβήσει.

Στη συνέχεια όμως η Κυβέρνηση έκαμε το λάθος να αναθέσει την Αρχιστρατηγία του Αγώνα στον Άγγλο Τσόρτς, που δεν γνώριζε καλά τα πράγματα στην Ελλάδα.

Επεδίωκε κατά μέτωπο επίθεση εναντίον του Κιουταχή που πολιορκούσε την Ακρόπολη στην Αθήνα, ενώ ο Καραϊσκάκης ζητούσε αποκλεισμό των Τούρκων από στεριά και θάλασσα για να αναγκαστούν να υποχωρήσουν. Οι ισχυρές επαναστατικές δυνάμεις που βρίσκονταν στην περιοχή με αρχηγό τον Καραϊσκάκη περίμεναν εντολές για να κινηθούν ανάλογα.

Ο Αγώνας στη Στερεά και το σχέδιο του Καραϊσκάκη
Ύστερα από την πτώση του Μεσολογγιού, ο Κιουταχής προχώρησε στην Αττική, κατέλαβε την Αθήνα και πολιόρκησε την Ακρόπολη, που την υπερασπίζονταν οι Έλληνες με αρχηγό τον Γκούρα. Έπρεπε με κάθε τρόπο να κρατηθεί ελεύθερη η Ακρόπολη και να μη σβήσει η Επανάσταση στη Στερεά Ελλάδα.
Ο Καραϊσκάκης με την στρατιωτική του οξυδέρκεια δεν άργησε να καταλάβει, πως η Αθήνα δεν θα ελευθερωνόταν από την Καστέλα και τον Πειραιά και πως θα 'ταν τρέλα να τα παίξουν όλα για όλα, κάνοντας γιουρούσι στον κάμπο, όπου κινδύνευαν από την τουρκική καβαλαρία.

Η έξοχη ζωγραφιά του Θεόφιλου απεικονίζει τον Καραϊσκάκη, επικεφαλή των Ελλήνων, να καταδιώκει τον Κιουταχή και τους Τούρκους απ' την Αθήνα το 1826

Ο Κιουταχής δεν είχε ποτέ βρεθεί σε τόσο δύσκολη θέση. Τίποτα το πιο εύκολο, από πολιορκητής να γίνει πολιορκημένος. Η Ρούμελη είχε χαθεί γι αυτόν κι οι Έλληνες κράταγαν τη θάλασσα. Αν έκλειναν, λοιπόν τα καΐκια τον Κιουταχή στον Ευβοϊκό κόλπο και πιάνανε τις Θερμοπύλες και τον Ωρωπό, θ' αναγκάζονταν, μέσα σε λίγες μέρες να τα παρατήσει όλα και να φύγει καταντροπιασμένος για τη Θεσσαλία. Όλοι ο ιστορικοί, χωρίς καμιά εξαίρεση παραδέχονται πως αυτό ήταν το σωστό σχέδιο.

Στο Κερατσίνι

Όταν ο Κιουταχής έφτασε στην Αττική τον Ιούνιο του 1826, ο πρόεδρος της κυβέρνησης Ανδρέας Ζαΐμης είχε διορίσει γενικό αρχηγό των δυνάμεων της Ανατολικής Στερεάς το Γεώργιο Καραϊσκάκη. Για να αντιμετωπίσει τις δυνάμεις του Κιουταχή ο Καραϊσκάκης πήρε την απόφαση να καταλάβει το Κερατσίνι, το οποίο βρισκόταν μια ώρα βόρεια από τον Πειραιά, προκειμένου να μπορέσει να ανοίξει το δρόμο προς την Ακρόπολη προχωρώντας μέσα από τον ελαιώνα της Αθήνας και παράλληλα εμποδίζοντας το εχθρικό ιππικό να τον χτυπήσει. Επιπλέον, στο Κερατσίνι θα ήταν ευκολότερος ο ανεφοδιασμός του στρατού του.

Ο Καραϊσκάκης έφτασε στο Κερατσίνι στις 2 Μαρτίου και άρχισε αμέσως να οργανώνει την άμυνά του. Εδώ θα φτιάξει τα πρόχειρα οχυρώματά του, δηλαδή τα «ταμπούρια του» και με αφορμή αυτό ολόκληρη η περιοχή θα ονομαστεί έτσι, κρατώντας μέχρι σήμερα αυτή την προσωνυμία.

ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΑΘΗΝΑ

*Για καλύτερη προβολή πατήστε την επιλογή κάτω δεξιά: "Προβολή παρουσίασης σε πλήρης μέγεθος" και στο νέο παράθυρο που ανοίγει,πατήστε την επιλογή "Start slide show"